پرنیان

نازنینم نزدیک تولد دو سالگیت هستیم و من برای ۱۰ مهر وقت آتلیه گرفتم. اما شما دو روز قبلش تب شدیدی کردی و تماس گرفتم و قرار اون روز رو کنسل کردم و قرار شد هر وقت بهتر شدی بریم عکاسی.... تب خیلی بدی بود و ۷۲ ساعت طول کشید و روز سوم تازه بجای بهتر بودن تب 40 درجه میکردی.... دایم میگفتی میخوایم بریم عکاسی... بالاخره موفق شدیم ۱۷ مهر با آجی فاطمه بریم آتلیه.... اونجا خیلی بداخلاق بودی و هر چی میگفتیم بخند ٬ نمیخندیدی... بعد که از عکاسی اومدیم٬ میگفتی اینجوری بخندم؟!!!در نهایت موفق شدیم چندتا عکس بندازیم و قرار شد برای ۳ آبان آماده بشن ...

  این ماه هم گذشت. پر از کنجکاوی و بازیگوشی و بچگی..... پر از جمله های کامل شده......پر از شعرهای زیبا........... این ماه هم گذشت و دخترکم بزرگ و بزرگتر شد.... اونقدر بزرگ که خودش تصمیم میگیره چیزی بخوره یا نه!!! خودش تصمیم میگیره چی بپوشه و مخالفت فایده ای نداره..... اونقدر بزرگ شده که خاطراتش رو مرور میکنه..... دخترم زودتر از اونی که فکر میکردم بزرگ شده...... دیگه تا مرز دو سالگی چیزی نمونده....   دخترم تا میتونی بچگی کن و بعد بزرگ شو....   پس تا میتونی شاد باش و زندگی کن.... دخترم دوست دارم این ماه رو با وزن 10/5 کیلوگرم و قد83 سپری کردی... دخترکم مدام درحال خوندن شع...